Great things never came from comfort zones

Op het moment dat ik dit schrijf, lig ik op een super luxe ligbed aan het zwembad van het Hilton Hotel in Kuala Lumpur. Terwijl de fonteinen een heerlijk geluid maken en de zon heerlijk schijnt, denk ik lachend terug aan de afgelopen dag. Vanochtend kwam namelijk het idee om eens een heerlijk zwembad op te zoeken. Natuurlijk willen deze arme reizigers er niet te veel voor betalen maar graag wel een beetje luxe hebben. Het idee is toen ontstaan om een mooi hotel op te zoeken en daar naar binnen te glippen. Wat is dan een leukere uitdaging dan dit te doen in één van de duurste hotels van Kuala Lumpur?! Samen met mijn partners in crime, Antoinette en Haru, bestellen we een taxi. Wanneer we arriveren bij het Hilton, wordt eerst onze auto volledig nagekeken. Zelfs de kofferbak blijft niet ongeopend. We kijken elkaar eens aan en er ontstaat enige twijfel of dit plan gaat lukken. Wanneer we de security en alle slagbomen voorbij zijn, stappen we uit. Terwijl we ons poker-face opzetten, proberen we zo goed mogelijk te verbergen dat we best een beetje onder de indruk zijn van dit enorme hotel. Security in dure pakken proberen we zoveel mogelijk te ontwijken wanneer we op zoek gaan naar het zwembad. Dit blijkt nog niet zo makkelijk in een hotel waar de lift tot de 48e verdieping gaat. Zo onvoorbereid als we zijn, gaan we even 'uitrusten' op een bank, ver weg van de security. Hier proberen we uit te zoeken waar het zwembad is. Helaas blijken we even later niet helemaal op de goede plek te staan. Zodra ik een 'iets minder duur' geklede gast zie staan, stap ik op haar af om te vragen of ze weet waar het zwembad zit. Zo stappen we even later uit op de achtste verdieping, bedanken netjes de mannen in dure pakken die de deur voor ons open houden en kiezen een heerlijk ligbedje uit. So far so good!

De laatste dagen heb ik geprobeerd een beetje rustig aan te doen. Mijn wonden zijn nog steeds niet allemaal genezen. Sterker nog, er zijn er wat gaan ontsteken en ik heb er nog een stuk of vier bij gekregen.
In Pangkor, een eiland van Maleisië, heb ik voor het eerst sinds een maand weer een prachtige zonsondergang gezien. Wanneer je dan aan het strand zit met dit uitzicht, een biertje en vissoorten die je voorheen nog nooit had gezien, voel je je even één van de gelukkigste mensen van het eiland.

Het snorkelen hier was een iets minder goed idee aangezien de rotsen in het water zo scherp waren, dat niet alleen de bovenkant maar ook de onderkant van mijn voeten open lagen.

Na Pangkor ben ik doorgereisd naar Penang. Terwijl ik in de overvolle bus stapte kom ik in contact met Georgie. Samen reizen we naar George Town, het gedeelte van Penang met enorm veel streetfood, iets waar ik absoluut dol op ben. Terwijl we op een van de volgende dagen staan te wachten op de bus, kom ik in contact met Antoinette, Haru en Ali, onze chipmunk, ook wel Alvin genoemd.
In de daaropvolgende dagen gaan we George Town onveilig maken. We bezoeken de streetart, proberen verschillende gerechten uit en proberen een beetje extra bruin te worden.

In de tijd dat we in Penang zijn wordt het Chinees Nieuwjaar gevierd. Als je de verhalen moet geloven dan moet dit echt een enorm feest zijn waarin vuurwerk rijkelijk wordt afgestoken! Nadat we drie vuurpijlen en een rotje hebben gezien, werd ons idee van een 'enorm feest' toch wel iets bijgesteld. Het verschil is dan wel dat ze 15 dagen nieuw jaar vieren in plaats van 1.

Op dit moment zijn we dus weer terug in Kuala Lumpur. Samen met Antoinette heb ik even een paar dagen 'niks' ingepland. Misschien lijkt het voor anderen alsof reizen net als vakantie is maar dat is het niet. Tijdens mijn eerste maanden reizen heb ik eigenlijk elke dag wel activiteiten ondernomen. Daarnaast moet je elke dag bedenken waar je gaat eten, hoe je van A naar B komt en hoe je je gaat verplaatsen van de ene activiteit naar de volgende. Dit alles is super leuk maar best vermoeiend soms. Nu hebben we even 'vakantie' van het reizen. We leven bij 'inshallah' tijden (we zien wel) en ons motto is; 'niks moet, alles mag'.

Nu de zon achter de wolken verdwijnt, bestellen we onze limo naar de shopping mall. Hier schijnt een grote achtbaan in het winkelcentrum te zitten, de tiende etage is een etage met alleen maar eettentjes en ongetwijfeld hebben ze er een hoop leuke troep wat ik niet nodig heb. Op naar de shopping mall!